Tik bozuklukları iyi seyirli, dönem dönem artıp azalabilen, çoğunlukla çocuklukta görülen nörogelişimsel bozukluklardır. Yaygınlığı ve özellikle sosyal yaşamda ya da okul ortamında sorunlar oluşmasına ve işlevsellik kaybına neden olduğundan yalnızca çocuk psikiyatrisi hekimlerince değil çocuklarla çalışan diğer alanlar tarafından da tanınması gerekir. Özellikle çocuklar tikler yüzünden akran zorbalığına maruz kalabilmekte ve bu mevcut durumu daha da kötüleştirmektedir. Tik bozukluklarına gerek ortak etiyolojiyi köken alan gerek ikincil gelişen eş tanılar oldukça sık olduğundan bunların tedavisi de tik bozukluklarının etkili tedavisi için gerekli ve önemlidir. Psikoeğitim ilk basamak olup, sonrasında hastalığa ve şiddetine göre davranışçı yöntemler ya da ilaç tedavileri uygulamada yerini almalıdır.
